ഗ്രാമത്തിന്റെ മുഴുവന്
ഹൃദയം തൊട്ടൊരു
യൗവ്വനമുണ്ടെനിക്ക് .
ഒറ്റയ് ക്കൊറ്റക്ക്
കുടംനിറയെ പരാതികളും
പരിഭവങ്ങളുമായി
വന്നിരുന്നവര്.
സോപ്പും പൊടിനീലവുമായി
കൂട്ടത്തോടെവന്നു കൊളുത്തില്ലാത്ത
പിന്വാതില്കഥകളുടെ
ഭാണ്ഡമഴിച്ചവര്.
കാത്തിരുപ്പിനിടയില്
ഒരു ചെറുകല്ലുകൊണ്ട്
തരംഗ തത്വങ്ങള്
അറിയാതെ അറിഞ്ഞവര്.
വീട്ടിലേക്കുള്ള
വഴിയടയാളമായ്
എനിക്ക് സ്ഥിരനിയമനം
തന്നവര്....
വേരു കണക്കെ
വാട്ടര്അതോറിറ്റിയുടെ
കുഴലുകള്പടര്ന്നതോടെയാണ്
ഒറ്റപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയത് .
ഉന്മാദത്തിന്റെ
മൂര്ധന്യതയില്ഒരുവന്
ജീവിതം കൊണ്ടെന്റെ
ആഴമളര്ന്നതില്പിന്നെ
ആരും വരാതെയായി .
ഇപ്പോള്ഇവിടെ
മരണം നിറച്ചു വരുന്ന
ലോറികളും കാത്തു
കിടക്കുകയാണ്.