- എഡിറ്റോറിയല്‍
- എഡിറ്ററുടെ ഇഷ്ടം
- കവിതകള്‍
- അനില്‍ ജിയേ
- എസ്. കണ്ണന്
- കീര്‍ത്തനാവിശ്വനാഥ്
- കെ.ജി.സൂരജ്
- ഗിരീഷ് വര്‍മ്മ
- ഗീതാ രാജന്
- നിതിന്‍വര്‍മ്മ
- ബാലകൃഷ്ണന്‍ മൊകേരി
- ബോസ് കുഞ്ചേരി
- രതീഷ് കൃഷ്ണ
- രശ്മി കിട്ടപ്പ
- രാജു. കെ. കാഞ്ഞിരാട്‌
- രാജേഷ് ചിത്തിര
- സംഗീതാനായര്‍
- സാജിദാ അബ്ദുറഹ്മാന്‍
- സി. എന്‍ കുമാര്‍
- സി. പി. അബൂബക്കര്‍
- കഥകള്‍
- രാഷ്ട്രീയം
- സാംസ്കാരികം
- സാഹിത്യം
- സ്മരണ
പ്രതിമ
ബാലകൃഷ്ണന്‍ മൊകേരി
ഓണത്തിരക്കാണ്, മഴയാണ്, നഗരത്തി-
നോളങ്ങളില്‍ മുങ്ങി, പൊങ്ങിയുമങ്ങനെ
ഞാനൊഴുകീടവേ, നാലുവഴികളും
സംഗമിച്ചീടും ദിശയിലായങ്ങനെ
ഊന്നു വടികളില്‍ ദേഹഭാരം താങ്ങി
നില്ക്കുന്ന മട്ടില്‍ പ്രതിമയൊന്നിങ്ങനെ....
( ഇത്രയുംനാളീ പറവകള്‍ കാഷ്ഠിച്ച്
വൃത്തികേടാക്കിയ രൂപമിന്നെങ്ങനെ
കാല പരിണതിയേറെക്കടന്നിട്ടു-
മുജ്ജ്വലിക്കുന്നൂ രവിതുല്യമിങ്ങനെ ! )
ഞാനറിയുന്നൂ,മനുഷ്യജന്മത്തിന്റെ
പൂര്‍ണ്ണതയാണ് ഭവാനെന്നൊരുണ്‍മയെ
ആര്‍ഷ പാരമ്പര്യ ദീപ്തിയില്‍ ജീവിതം
സമ്പന്നമാക്കിയ കേവലമാനവം
ഏതധികാരക്കസേരയും കുമ്പിടും
താത പരിവേഷമാര്‍ന്ന ജന്മത്തിനെ
ഏതു കൃതഘ്‌നത നിന്‍ വിരിമാറിലേ-
ക്കായിരം ലോഹ കണങ്ങളെറിഞ്ഞാലും
ഭൗതിക ദേഹപരിമിതി ഭേദിച്ച
ദേഹിയീ നാടിന്‍ സിരാപടലങ്ങളില്‍
കര്‍മ്മ ചൈതന്യമായ് സംക്രമിക്കും, നൂറു-
നൂറായിരം പുതു പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നിടും.
ഇന്നീ പ്രതിമ തുടച്ചു മിനുക്കുവാന്‍
ഞങ്ങള്‍ മറന്നാലും, കാലം മറക്കാതെ
മേഘങ്ങളാം നൂറു നീര്‍ക്കുടമേന്തിവ-
ന്നെങ്ങും കഴുകിത്തുടയ്ക്കയാണെപ്പൊഴും
