- എഡിറ്റോറിയല്‍
- എഡിറ്ററുടെ ഇഷ്ടം
- കവിതകള്‍
- അനില്‍ ജിയേ
- എസ്. കണ്ണന്
- കീര്‍ത്തനാവിശ്വനാഥ്
- കെ.ജി.സൂരജ്
- ഗിരീഷ് വര്‍മ്മ
- ഗീതാ രാജന്
- നിതിന്‍വര്‍മ്മ
- ബാലകൃഷ്ണന്‍ മൊകേരി
- ബോസ് കുഞ്ചേരി
- രതീഷ് കൃഷ്ണ
- രശ്മി കിട്ടപ്പ
- രാജു. കെ. കാഞ്ഞിരാട്‌
- രാജേഷ് ചിത്തിര
- സംഗീതാനായര്‍
- സാജിദാ അബ്ദുറഹ്മാന്‍
- സി. എന്‍ കുമാര്‍
- സി. പി. അബൂബക്കര്‍
- കഥകള്‍
- രാഷ്ട്രീയം
- സാംസ്കാരികം
- സാഹിത്യം
- സ്മരണ
നിന്നെപോലെ
നിതിന്‍വര്‍മ്മ
അതേ മോഹമിതായെന്നില്‍ എരിയുന്നു വീണ്ടുമോമലേ,
അതേ ക്ഷീണത്തിലെന്‍ ദേഹം തളരുന്നതിന്നു രാത്രിയില്‍.
നിന്നിലെത്ര പ്രിയത്തില്‍ ഞാനനുരക്തനായിരുന്നുവോ
അത്രയ്ക്കുമിഷ്ടമിപ്പോഴീ പുതും മുഖത്തൊടെന്നിലായ്.
വേഗമേറി മിടിയ്ക്കുന്നൂ ആ മുഖം കാണ്‍കെ നെഞ്ചകം,
ആകെ മൌനത്തിലാഴുന്നു ആ സ്വരം കേള്‍ക്കെ മാനസം.
കണ്‍കളെപ്പോഴുമെപ്പോഴും പാളിനോക്കുന്നതാമുഖം,
ആ ദേഹവാസനയ്ക്കായ്‌ത്താന്‍ കൊതിയ്ക്കുന്നതു ശ്വാസവും.
ഓമലേ നിന്‍ മുഖം പോലെത്തന്നെയാണിതുമോര്‍ക്കുകില്‍,
നിന്റെ പോല്‍ ഭംഗിയൊത്തുള്ള മൂക്കു, ചുണ്ടു, കവിള്‍ത്തടം.
നിന്റെ കണ്ണുകളെപ്പോലെ ചെമ്പനാകിയ കണ്‍കളും.
നിന്റെ പോല്‍ത്തന്നെയാകാരം, നിന്റെ പോല്‍ മൃദുഭാഷണം.
ആ മുഖം വാക്കിനാല്‍ കൊത്താന്‍, നിന്നെക്കാണിച്ചിടാനുമേ,
തന്‍ മുഖത്തോടു സാദൃശ്യം കണ്ടു നീ വിസ്മയിച്ചിടാന്‍,
ഇന്നു രാവിലിരുന്നിട്ടീ കാവ്യയജ്ഞം നടത്തവേ,
വാക്കുതന്നുറവയ്ക്കെന്തേ നീരൊഴുക്കു കുറഞ്ഞുപോയ് ?
ചന്ദ്രനില്ല തണുപ്പില്ല തെന്നലില്ലുപമിയ്ക്കുവാന്‍,
ഇലപൊഴിഞ്ഞ മരം പോല്‍ ഞാനുപമയൊക്കെ മറന്നുവോ ?
ഉള്ളിലെന്‍ ദര്‍പ്പണത്തില്‍ നിന്‍ വദനം മാത്രമോമലേ
ഉപമാനമൊന്നു നീ മാത്രം, ഉള്ളിലിപ്പൊഴുമെപ്പൊഴും.
